Het is zover: een grote dragline heeft in een dag tijd het oude gedeelte van het vroegere Museum Møhlmann op de Buurt in Venhuizen letterlijk met de grond gelijk gemaakt. Behalve de betonnen plaat, waarop het geheel gebouwd was, is er niets van meer over. Een verloren en verbleekt toegangskaartje zoekt dwarrelend gezelschap van het herfstblad…

Het oude gedeelte, waarin het museum in 2000 van start ging was een degelijk gebouwde loods uit begin jaren zeventig. Hij was opgebouwd uit houtskelet en bekleed met damwandprofiel. Dat laatste is uitermate waterdicht en vraagt weinig onderhoud, maar het oogt voor geen meter. Vandaar dat we naar een grootschalige interne verbouwing ook de voorgevel opnieuw van echte bakstenen hebben laten optrekken. En in plaats van een flinke overhead-deur verscheen een mensvriendelijker entree met luifel.
In 2001 lieten we een nieuwe aanbouw verrijzen die de woning met het oude museum verbond (deze aanbouw staat er overigens nog wel). Hierdoor verkregen we meer ruimte en ontstond een lang oprijpad naar de ingang van het museum waar we ook een terras hadden gecreëerd voor onze bezoekers. Tienduizenden voetstappen zijn daar achtergelaten en vaak is er in het zonnetje van een kopje koffie of thee genoten. Dat alles is nu weg. Ook een ‘sentimental journey‘ voor de meest verstokte bezoeker is nu niet meer mogelijk.

En als je de foto’s bekijkt (na de sloop gemaakt door Henny Unkel) denk je: “was dat nou alles? Stond dat hele museum nu op zo’n rot klein stukkie grond?” Jazeker. En dat stukkie was toch maar liefst 300m2 groot. Wie ooit een nieuw huis gekocht heeft en bij aanvang van de bouw de miezerige houten piketpaaltjes in de grond heeft zien staan, herkent het treurige gevoel: “past daar ons hele gezin wel in?”

Dat hoofdstuk is dus nu definitief afgesloten. Ondertussen zijn we druk bezig een nieuw hoofdstuk, te schrijven, hier, in Appingedam. We hopen samen met u, in april 2008, de eerste bladzijde daarvan met veel feestrumoer op te slaan.