Dit weekend is het museum een beetje opengegaan. Uitsluitend op afspraak. Met overal desinfectiemiddelen, reinigingsdoekjes, waarschuwingsstickers, en solide anti hoest- en proestschermen. Het museum had ook dicht kunnen blijven en ik heb dicht bij die beslissing gezeten. Dit, omdat de Covid-19 maatregelen alle spontaniteit, menselijke warmte en maatschappelijke dynamiek verstarren tot een beweeglijkheid die men dagelijks in het vriesvak kan waarnemen.
De nieuwe norm is die van ‘afstand’ en ‘soortvermijdend gedrag’. Dat is letterlijk onmenselijk grijpt diep in op onze grondrechten als mens. Het voelt als de kat, die gecastreerd, met gecoupeerde staart, geknipte nagels, getrokken snorharen en een belletje om, toch de natuur in mag.
Hier valt natuurlijk veel meer over te zeggen. En te overleggen. Maar deze plaats op de website moet voor de kunst zijn. Evenals het museum. Het toch opengaan heeft bezoekers blijdschap gegeven. En een beetje geluk, een beetje genot. Op afstand weliswaar, maar wel zichtbaar en hoorbaar. En al die beetjes doen er toe.
We houden dan ook dapper vol en gaan met frisse tegenzin verder. Net zo lang tot een beetje, weer een beetje boel wordt…