Even tussendoor. Weer een aardbeving! Deze keer: 3 op 1 dag! In Zeerijp. Dat is ongeveer 5 kilometer van het museum en van Appingedam. Eén daarvan -vanmiddag – was trouwens in Appingedam (da’s 0 kilometer hiervandaan). Terwijl we hier in het museum druk bezig waren met inrichten, vormde het nieuws een itempje bij omroep WNL. Daar zagen we Uri Rosenthal, Oud Minister Buitenlandse zaken zeggen: “Ik zou er niet willen wonen (…) de onveiligheid, de sfeer, die daar heerst… dat is niet goed”.

Godallemachtig, hoe stigmatiseer je een regio?

Maar wij wonen hier wel. We ‘museumeren’ hier zelfs, maar wat wéét Uri van de sfeer? Na hem kwam Tweede Kamerlid VVD Mariëlle Paul in beeld. Zij moest antwoorden op de vraag wat zij dacht over de gasboringen in het Waddengebied. Antwoord: ”Daar is nog geen besluit over genomen”. VVD is natuurlijk dik voor, maar formeel is haar antwoord correct. Zij vervolgt: “maar heel bewust is de afgelopen kabinetsperiode de gaskraan stevig dicht gedraaid”. Dit is echt kolder! Die gaskraan zit helemaal niet stevig dicht. Die staat ‘heel bewust’ op een stevige kier: reserves zijn niet bijgevuld, er komt een strenge winter, de energieprijzen stijgen; alle reden – nood breekt wet – om Groningen, en helemaal dus de nieuwe gemeente Eemsdelta (Loppersum, Appingedam, Delfzijl en ommelanden), nog even verder leeg te trekken. Mag het ietsje meer zijn? Tuurlijk. Hollandse Koopmansgeest. We hebben het over de kolonie Oost-Groningen.

Ondertussen-1, zit ik hier met 3 zuinige cv ketels en een teruggedrukte, afgeknepen energierekening van bijna € 900 euro per maand tot stervens toe kou te lijden. Simpel: omdat ik enorm MOET knijpen op de inpandige temperatuur teneinde niet aan deze kosten failliet te gaan. En terwijl het gas onder mijn kont wordt weggetrokken moet ik toch ‘transportkosten’ betalen.

Ondertussen-2, zit ik hier met, niet een vuist, maar dijbeendik inspectierapport (11cm-3 delen) , waarin voorlopig alle scheuren van en in het museum en de woning in kaart zijn gebracht. Nu waagde ik het bezwaar (herstel: een zienswijze) in te dienen tegen twee belangrijke schades. Een daarvan is de entree van het museum. In 2008 bij de (om)bouw van schuur naar museum is dat volledig hersteld en zelfs opnieuw gemetseld. Die staat nu – door scheurvorming – op instorten en dat zou volgens opgemaakt rapport te wijten zijn aan “langdurig uitgesteld onderhoud”… Ik wacht nu al sinds mei 2021 op een uitslag. Omgekeerd: als je één dag te laat bent met het aanleveren van gevraagde informatie is er geen enkele coulance.

Ondertussen-3, zit ik ook in het versterkingsprogramma, waarin gekeken wordt naar de aardbevingsbestendigheid van het pand. De ‘opname’ van het pand was in de zomer van 2020 (!), een DIK JAAR geleden. Toen: een invasie in het pand. Overal auto’s. Twee man met 3D opnameapparatuur, maar het pand was te groot; er werd er nog eentje bijgehaald; een mannetje voor asbest controle;, twee rijksmonumentenexperts, funderingsgravers, coördinators, en god mag weten wat. Ik vroeg zo langs neus en lip: ”wat kost dit nou?” Nou, zo’n € 10.000,-, daar moest je wel op rekenen.

Ondertussen-4, móest ik ca. 3 jaar geleden meedoen aan een schoorsteeninspectie en zo nodig vervanging. Er kwam een enorme kraanwagen, maar die kon niet bij de 5 schoorstenen komen. Die is toen – op mijn aandringen – het Lauralaantje opgereden en heeft zo tenminste nog één schoorsteen kunnen inspecteren. Daarna nooit meer iets van gehoord. Enorme kosten en mijn schoorstenen (honderden kilo’s) kunnen nog steeds bij een beving dwars door het dak, mij in de slaap, of bij het eten, verpletteren.

Iedereen verdient zich werkelijk scheel aan Oost-Groningen. En de Groningers zelf? Ach, die zeuren over scheuren… wie wil daar nou wonen?