Op 17 februari 2003 verscheen er een aardig stukje over de solo van Rob Møhlmann in het Reformatorisch Dagblad. De stelling die geuit wordt in de eerste zin is – hoe vleiend en heerlijk ook – wellicht wat overdreven, maar de rest is absoluut een feit.

Klik hier voor het gehele artikel (PDF, opent in nieuw venster).